Ingrijpende gebeurtenissen gaan vaak gepaard met gevoelens van angst, machteloosheid en onbegrip. Wanneer deze gevoelens blijven bestaan, ook als de gebeurtenis al lang voorbij is, spreken we van traumatisering. Trauma heeft gevolgen voor het psychische, emotionele en lichamelijke functioneren van mensen. Schijnbaar onoplosbare problemen in partnerrelaties, ouder-kindrelaties, in het werk en in de gehele samenleving kunnen dan ook in verband worden gebracht met traumatisering.

Trauma heeft ook gevolgen voor volgende generaties. Kinderen ervaren via de hechtingsrelaties de onverwerkte traumagevoelens van hun ouders en grootouders. Dit meergenerationele aspect van traumatisering behoort tot een van de belangrijke inzichten die in dit boek worden beschreven en met praktijkvoorbeelden worden geïllustreerd.

Franz Ruppert ontwikkelde een meergenerationele psychotraumatologie en een specifiek voor traumaverwerking geschikte opstellingsmethode, die zich kenmerkt door: het opstellen van het verlangen, het loslaten van overgenomen traumagevoelens van vorige generaties en het toegang vinden tot eigen persoonlijkheidsdelen die zijn afgesplitst in een traumasituatie. Het doel van deze traumatherapie is de ontwikkeling van een gezonde autonomie, die mensen in staat stelt zelfverantwoordelijk en liefdevol te leven.