Op ongeveer 27-jarige leeftijd vertrekt Janwillem van de Wetering naar een Japans boeddhistisch klooster en wordt als leerling van een zenmeester aangenomen. Door een samenspel tussen zenmeester en discipel ontstaat een andere levensinstelling. De meditatietrainingen en de dagelijkse omgang met 'verlichte' geesten blijken zijn ideeën als rebel en tegenhanger van de gevestigde orde alleen maar te te versterken. En toch ontstaat er een positiviteit, een acceptatie van het gebeuren in de wereld, een bereidwilligheid om aan het leven mee te doen, hier en nu, zonder op resultaten te letten, maar desondanks proberend de handelingen van elke dag zo goed mogelijk te doen.
Terugkomende twijfel doet hem het klooster weer verlaten, maar een begrip is geboren. Zijn zenstudie wordt later weer hervat en daarmee begint opnieuw de worsteling met de koan, de geheimzinnige en onlogische vraag die iedere zenmeester aan iedere leerling stelt, de tijdbom die eens moet ontploffen en waarvan geen enkele leerling zich los kan maken.